|
 |
|
|
|
|
|
|
| |||
|
|
|
|
 |
|
|
22 DE SETEMBRE. A 46 DIES DE L’ARRIBADA També conegut com a Yang Tse, el riu Chang Jiang (la traducció és 'riu llarg') és el més llarg de la Xina i, també, del món. Els seus 6.300 quilòmetres serpentegen entre muntanyes verdes i parets de roca que el fan un riu espectacular. Neix a les muntanyes centrals de Qinghai i recorre mig país d'occident a orient, per desembocar en un delta de 13 quilòmetres d’amplada, al nord de Xangai. Som en un vaixell per anar fins a Wuhan, de camí cap a Xangai, i per veure les espectaculars gorges sobre el riu, ara amenaçades per la construcció del que serà l'embassament més gran del planeta. D'aquí a poc les fotografies que farem seran història. La nit al vaixell ha estat molt tranquil·la i el despertar, amb una suau música clàssica europea, ha estat prou interessant. Amb una puntualitat sorprenent, a les 9 sortim riu avall enmig d'altres vaixells, barquetes, barques i so de botzines. Aquest port de Chong Qing ja és del sud-est asiàtic, on el riu és vida i la vida es fa al riu. El camí pel riu és relaxat i transcorre plàcidament entre el verd dels turons, sols trencat per alguns salts d’aigua, alguna casa aïllada i alguna ciutat ja més gran. De tant en tant es poden veure estacions de contenidors amb grues, cosa que ens dóna una idea de la importància d’aquest riu en el transport de mercaderies. Aquí, l’única persona amb qui podem parlar és un noi nord-americà que viatja amb un amic xinès de Pequín. Per això deu haver fet cap a aquest vaixell com nosaltres, perquè li ho ha organitzat una persona del país... I és que els turistes van en vaixells especials per a turistes, que són més cars, però amb més condicions. Nosaltres viatgem barat, veiem la vida del paós, però amb poques condicions. John Ochsenreiter és nascut a Nova York, viu a Pensacola, la seva mare és de Bufalo i el seu pare és de Brooklin. És el prototip de ciutadà americà, nét o besnét d’immigrants, sense cap arrelament a una ciutat o un lloc. D’aquests que agafen l’avió per anar a veure l’àvia que viu en una residència, una vegada a l’any. Incomprensible per als catalans que ens aferrem al tros de terra que ens han deixat els avantpassats i no el canviem per res. Les aigües de color de terra es van perdent en la penombra mentre el vaixell avança lentament mirant al mar. El paisatge és exquisit: valia la pena no perdre’s el viatge. A les 10 de del vespre l'embarcació s'atura i l’americà i el seu amic baixen a picar alguna cosa. Nosaltres preferim tancar el primer dia de tranquil·litat gaudint de la suau música xinesa, mentre ajaguts llegim informació sobre la Xina i el riu que ens duu avall. ------------------------- 22an de septembro 2002. 46 tagojn antaŭ la reveno Konata ankaŭ kiel Yang Tse, rivero Chang Jiang (laŭtraduko Longa Rivero) estas la plej longa el Ĉinio kaj unu el la plej longa de la mondo. Ĝiaj 6300 kilometroj serpentumas inter verdaj montoj kaj ŝtonaj muroj kaj ĝi fariĝas vere majesta. Ĝi naskiĝas en la mezaj montoj de Qinghai kaj trairas duonan landon el okcidento orienten kaj enfluas ĉe 13 kilometrojn longan delton, norde de Shanghai. Perŝipe ni alvenos ĝis Wuhan, survoje al Shanghai kaj vidos la imponajn riverajn gorĝojn, nun minacataj pro la digo, kiu estos la plej granda en la mondo. Baldaŭ niaj fotoj estos historiaj. La surŝipa nokto estis tre trankvila kaj la vekiĝo per malforta klasika muziko tre interesa. Laŭ ne kutima akurateco je la 9a h. ni startas, inter aliaj ŝipoj, barkoj, barketoj kaj trumpetaj bruoj. Ĉi tiu haveno de Chong Qing troviĝas jam en la azia sud-oriento kie la rivero estas vivo kaj la vivo estas en la rivero. La rivera vojo estas malstreĉiga kaj glate pasas inter la verdaj montoj, la akvofaloj, iu izolita domo kaj iu urbo. De tempo al tempo oni vidas kontenerajn staciojn kun gruoj, kio pruvas kiel grava estas la rivero por la varotransporto. En la ŝipo ni povas paroli nur kun usona junulo kiu vojaĝas kun ĉina amiko el Pekino. Tial li elektis ĉi tiun ŝipon, ĉar enlandano organizis la vojaĝon. La turistoj vojaĝas per specialaj ŝipoj por ili, kiuj estas pli karaj, sed kun pli bonaj kondiĉoj. Ni vojaĝas malkare, vidas la enlandan vivon, sed kun limigitaj kondiĉoj. John Ochsenreiter naskiĝis en Nova Jorko, loĝas en Pensacola, lia patrino en Bufalo kaj lia patro en Brooklin. Estas la tipa modelo de usona civitano, nepo aŭ pranepo de enmigrintoj, kiu nenie enradikiĝas. Tiu kiu unufoje jare aviadile vojaĝas por viziti la avinon ĉe azilejo. Tute ne kompreneble por la katalunoj kiuj alkroĉiĝas al tiu terpeco heredita de niaj prapatroj, kiun neniel ni ŝanĝas. Fakte la multnaciaj entreprenoj malfacile dungas hispanajn estrojn, ĉar ĝenerale ili preferas ŝanĝi la laboron ol la loko, eĉ kun perdo de laborkategorio kaj mono. La akvo terkolora perdiĝas en la duonlumo dum la ŝipo malrapide antaŭiras al la maro. La pejzaĝo estas mirinda kaj valoris la penon ne perdi tiun vojaĝon. Je la 22a h. ĝi haltas kaj la usonano kaj lia amiko descendas por manĝi, sed ni preferas fini la unuan trankvilan tagon ĝuante la malfortan ĉinan muzikon, dum kuŝantaj ni legas informojn pri Ĉinio kaj la rivero tra kiu ni fluas. |
 | |||
|