|
 |
|
|
|
|
|
|
| |||
|
|
|
|
 |
|
|
19 DE SETEMBRE. A 49 DIES DE L’ARRIBADA Entre la foscor dels túnels que a vegades semblen infinits es poden apreciar les grans muntanyes verdes amb roques sortints de color gris fort. Camps d’arròs trenquen la verdor general amb tons groguencs i ja ocres que indiquen que prompte es podrà recollir. Al fons, les barques feinegen pels rius que es van succeint i als quals s’emmirallen les primeres boirines del matí. Hem canviat l’estepa i el desert per les muntanyes; la sorra per la vegetació i els rius; les vaques pels ànecs, i els camells per les barques. Definitivament, hem entrat en una nova Xina. El nostre protector ens ve a veure des de l’altra punta de tren. Vol saber si estem bé i quedar, a l’arribada, per acompanyar-nos fins a la sortida. Per sort, el tren ha recuperat 3 hores de les 5 que havia perdut al principi. A la porta de l’estació ens hi esperen en Gu i en Zhao. En Zhao té cotxe i això és un gran avantatge perquè ens pot portar sense haver d’agafar taxis ni autobusos, i estalviem temps. L’hotel que ens han buscat és molt barat, sobre uns 3 euros per nit, però encara que és passable no té condicions mínimes. Ens porten a un altre de 30 euros, de 4 estrelles i luxós. Entre poc i massa hi ha la bona mesura, diuen al nostre poble. Al final ens quedem amb el car i almenys podrem descansar bé. Aquesta nit ens convida a sopar en Yuan Ailin, que és el sotspresident de l'associació d’esperanto de la ciutat, i també el cap de les oficines de l’empresari amo de l’hotel on anem a sopar. L'hotel Yudu està situat en ple centre del que en diuen districte econòmic. Té 29 plantes i és un dels més alts de la ciutat. Avui descobrim un nou sistema per menjar que encara no coneixíem. El restaurant és una mena d'autoservei amb productes crus que es van cuinant en un parell d'olles que hi ha al centre de la taula i escalfades amb foc de gas. L’olla més grossa és rodona i conté oli, brou i espècies picants; la més petita és dins de l’anterior i solament conté brou. Els productes són d'allò més variats i pots triar entre anguiles, peixos de dues menes, sang d’ànec, estómac de bou, bolets i verdures, tot tallat a bocinets i menjat amb els bastonets. Al final del sopar ve l’amo de l’hotel, ens dóna la benvinguda i ens invita a tots a prendre el te al pis superior. Li agraïm i ja ens has vist a nosaltres, sense dutxar, amb sandàlies, la roba bruta de dos dies de viatge... prenent el te al darrer pis d’un dels millors hotels de la ciutat! Quan t'asseus, el primer que notes són els efectes de la cervesa que has begut, perquè la cambra rodona comença a donar voltes... en realitat, amb tot, és que està girant sobre si mateixa i ens presenta totes les cares del Chongqing nocturn, molt semblant a Nova York. ------------------- 19an de septembro 2002. 49 tagojn antaŭ la reveno Inter tunelaj malheloj, kiuj foje ŝajnas senfinaj, oni ekvidas la grandajn verdajn montojn kun elstaraj grizaj rokoj kaj rizkampoj, kiuj per ĝiaj flavecaj kaj okraj koloroj rompas la ĝeneralan verdecon, kio anoncas ke baldaŭ eblos semado. Ĉe la fono la barkoj moviĝas en la riveroj kiuj sinsekvas kaj en kiuj speguliĝas la unuaj matenaj nebuloj. La montoj anstataŭas la stepon kaj la dezerton, la vegetaro kaj la riveroj la sablon, la anseroj la bovinojn kaj la barkoj la kamelojn. Sendube ni eniras en novan Ĉinion. Nia protektanto venas al ni ekde la alia trajna flanko, por kontroli nian situacion kaj interkonsenti por gvidi nin ĝis la elirejo. Bonŝance la trajno reakiris tri horojn de la 5-hora principa malfruo. Ĉe la stacia enirejo atendas nin Gu kaj Zhao. Ĉi-lasta havas aŭtomobilon kaj tio estas granda avantaĝo, ĉar tio ŝparigos al ni taksiojn kaj busojn kaj ĉefe tempon.Ili proponas al ni tre malkaran hotelon, kie tranokti kostas 3 eŭrojn, sed mankas al ĝi minimumaj kondiĉoj. Gvidas nin al alia kiu kostas 30 eŭrojn, kvarstela kaj luksa, kiun ni finfine akceptas, almenaŭ ni bone ripozos. Ĉi-vespere Yuan Ailin invitas nin vespermanĝi. Li estas la viprezidanto de la loka Esperanto-asocio kaj ankaŭ oficejestro de la hotela entreprenisto kie ni vespermanĝas. Hotelo Yudu situas en la alnomita ekonomia urbocentro, estas 29-etaĝa kaj estas unu el la plej altaj. Hodiaŭ ni malkovras novan manĝosistemon. La restoracio estas kvazaŭ memserva kun krudaj produktoj kiuj sin kuiras en du potoj en la tablomezo per gaza fajro. La granda poto estas ronda kun oleo, buljono kaj pikaj specioj, la malgranda ene de la granda enhavas nur buljonon. La produktoj estas tre variaj kaj vi povas elekti inter angiloj, duspecaj fiŝoj, ansera sango, bova stomako, fungoj, legomoj, ktp. ĉio malgrande tranĉita kaj manĝata per bastonetoj. Kiel kutime ĝis nun, estas malmulta viando kaj neniom da rizo, se vi ne mendas ilin speciale kvazaŭ pano. Je la fino de la vespermanĝo venas la hotelestro kiu bonvenigas kaj invitas nin trinki teon en la plej supra etaĝo. Ni dankas lin, malgraŭ tio ke ni vestas sandalojn, malpuran vestaĵon pro dutaga vojaĝo kaj ne duŝataj kaj jen trinkantaj teon en la supra etaĝo de unu el la plej bonaj urbaj hoteloj. Sidinte unue vi rimarkas la efikon de la trinkita biero, ĉar la ronda ĉambro ekturniĝas, sed reale ĝi turniĝas sur ĝia akso kaj montras al ni ĉiujn flankojn de la nokta urbo. |
 | |||
|