|
 |
|
|
|
|
|
|
| |||
|
|
|
|
 |
|
|
6 DE SETEMBRE. A 62 DIES DE L’ARRIBADA La grisor està cobrint Almati, el dia està ennuvolat i segurament no tardarà a ploure. Avui apareix per primer cop en tot el viatge aquest fenomen tan molest per als turistes com és la pluja. Si plou no es poden visitar les coses a gust, no es poden fer fotos bones, no trobes taxis i et mulles allà on vas. Probablement és el que més odien els turistes. Els molesta tant com l’agraeixen els pagesos que la necessiten. Avui no podem fer gran cosa i hem decidit que visitarem el mont Medeu, una muntanya situada sobre Almati i amb barranc i neu inclosos. Està situat a uns 20 quilòmetres de la ciutat i a 1.700 metres d’altura. A la part superior hi ha un gran pavelló descobert per a esports d’hivern, construït a l’estil soviètic i dedicat a practicar el patinatge sobre gel. Una obra faraònica que, coses del destí, moltes vegades no pot funcionar perquè no van les grans màquines necessàries per glaçar-hi l’aigua. En uns quants minuts el pavelló desapareix. Una esponjosa boira l’acaba de cobrir juntament amb la resta de la muntanya i les nostres possibilitats de salvar el dia. El coreà que porta el taxi fa cara de feliç i content perquè havia negociat un viatge llarg i ara serà curt... amb els mateixos diners. Almati és una ciutat molt cosmopolita, on conviuen sense problemes kazakhs, russos, uigurs, alemanys, txetxens, usbecs, kirguisos, grecs, coreans i xinesos. Amb ells, religions importants com l’islam, el catolicisme i l’ortodòxia fan les seves celebracions sense cap mena d’interferència amb les altres. Un bon exemple de convivència. Avui, com que no podem fer res mes, la Dina ens porta a fer visites socials. Primer el pare de l’església ortodoxa de Sant Nicolau, amb les seves barbes, la seva indumentària negra i la seva gran creu penjada al pit, ens dóna la benvinguda i ens explica coses sobre l’església més important d’Almati. Després anem a una reunió d’un grup de persones de diferents àmbits: periodistes, cantants per fomentar la cultura entre els joves i evitar el consum de drogues... Una cantant molt famosa, segons sembla, com a benvinguda ens canta una peça d’una sarsuela que no coneixem. Sembla mentida com dos reconeguts especialistes en sarsuela com nosaltres no siguem capaços de reconèixer-la... Parlem sobre l’esperanto i els avantatges en el món actual i no ens fan gaire cas. A poc a poc comencen a fer la reunió. La Dina ens ho va traduint en veu baixa a l’esperanto. Volen fer unes tendes de feltre al costat del llac per meditar i trobar la felicitat. El sermó no ens acaba d’agradar i les cares tampoc. Fugim amb la cua entre cames. Un txetxè ha portat formatge de casa i pa similar al català, un pare ortodox que parla esperanto i la Dina són els nostres companys de sopar d’aquesta nit. Cadascú beneeix la taula a la seva manera. Ens cruspim el pa de casa i el formatge amb les explicacions del txetxè sobre el seu país i les aventures amb un amic seu que s'assembla molt... a Bin Laden. Però això seran històries per a més endavant. ----------------------- 6an de septembro 2002. 62 tagojn antaŭ la reveno Grizeco kovras Almaty, la tago nuboplena minacas pluvi. Hodiaŭ unuafoje dum la tuta vojaĝo aperas tiu ĝena fenomeno por la turistoj, la pluvo. Se pluvas oni ne povas fari plaĉajn vizitojn, nek bonajn fotojn, nek trovi taksiojn. Eble estas tio, kion plej malamas la turistoj, sed kion plej dankas la kamparanoj. Hodiaŭ ni povas fari malmulton kaj decidas viziti la monton Medeu kun ravino kaj neĝo, kiu situas je 20 km el Almaty kaj je 1700 mt. Ĉe la supra parto estas granda subĉiela sovetstila pavilono por vintraj sportoj, por praktiki la surglacian glitadon. Faraona konstruaĵo, kiun multfoje oni ne povas uzi, ĉar ne funkcias la maŝinojn por frostigi la akvon. Densa nubo malaperigas post kelkaj minutoj la pavilonon kaj la tutan monton kaj nian eblecon ĝui la tagon. La korea taksisto mienas feliĉe, ĉar li kontraktis longan vojaĝon kaj ĝi fariĝos mallonga je la sama prezo. Almaty estas urbo tre kosmopolita kaj ĉi tie kunvivas senprobleme kozakoj, rusoj, ujguroj, germanoj, ĉeĉenoj, uzbekoj, kirgizoj, grekoj, koreanoj, ĉinoj. Kun ili gravaj religioj kiel islama, katolika kaj ortodoksa celebras sen ia ajn malhelpo inter ili. Ĉi tie videblas bona kunvivada ekzemplo. Dina akompanas nin je sociaj vizitoj. Unue la pastron de la ortodoksa preĝejo de Sankta Nikolao, barbulo kun nigra vestaĵo kaj granda kruco pendanta sur la brusto, kiu bonvenigas nin kaj rakontas al ni aferojn pri la plej grava preĝejo de Almaty. Poste kunvenon de homoj el diversaj sektoroj, ĵurnalistoj, kantistoj kiuj diskonigas la kulturon al la junularo por eviti la drogouzon. Fama kantistino, kiel bonvenigo kantas por ni fragmenton de hispana muzika, kantata kaj deklamata teatraĵo nomata "sarsuelo", kiun ni ne konas. Ni parolas pri Esperanto kaj ĝiaj nuntempaj avantaĝoj sed ili tute ne interesiĝas. Ili ekkunvenas kaj Dina esperantigas por ni. Ili deziras munti feltajn tendojn ĉe la lago por mediti kaj trovi la feliĉon. Nek la predikon nek iliajn mienojn ni ŝatas kaj ni foriras. Ĉeĉeno alportas fromaĝon kaj panon similan al la kataluna, ortodoksa pastro kiu parolas Esperanton kaj Dina estas niaj akompanantoj en la hodiaŭa vespermanĝo. Ĉiu benas la tablon siamaniere, kaj ni rezignas pro kutimomanko. |
 | |||
|