|
 |
|
|
|
|
|
|
| |||
|
|
|
|
 |
|
|
10 DE SETEMBRE. A 58 DIES DE L’ARRIBADA Situada a 150 metres sota el nivell del mar, Turfan per sort o per desgràcia és la ciutat mes càlida de la Xina i a l’estiu la temperatura pot arribar a 50 graus. En Song ens avisa, igual que ens va avisar per anar al llac Tianchi, que hi faria fred. Ara ens diu que farà calor. Situada en plena ruta de la seda, va ser capital d’un petit regne que va donar grans construccions, ara moltes de destrossades. Amb un autobús recorrem una molt bona autopista que, una vegada més, travessa un desert o semidesert. La província de Xinjiang és la més gran de la Xina, però bona part és un desert. De fet, podem dir que tota la província és sorra, grava o una mena de pedra grisa, excepte uns quants oasis que contenen les principals ciutats. La capital, Urumqi, n'és un de privilegiat amb muntanyes i neu incloses. Turfan, en canvi, és un oasi pur, amb la vegetació justa que l’aigua que té li permet. Per negociar un taxi que ens porti a veure tots els monuments, en Song prefereix els xinesos han. Diu que no es refia dels uigurs: hi pactes una quantitat i després igual es dobla. Aclarida la negociació, ens dirigim al monestir de Bezeklik, situat a les muntanyes anomenades de foc, perquè les seves faldes semblen flames. El monestir el formen un conjunt de coves excavades a la muntanya, a uns 80 metres per sobre de la conca del riu. Aquestes coves es decoraven amb imatges de budes de molta qualitat. Per això també s'anomenen les coves dels 6.000 budes. Ara, després de patir els atacs d’integristes islàmics, del saqueig per part dels arqueòlegs europeus buscarareses i, darrerament, dels excessos de la revolució cultural, sols ens podem fer una idea del que havien estat. Després de visitar les runes de Gaochang, ens n'anem cap a la vall del raïm. Perduda entre dues muntanyes de pedra i sorra, la llarga vall és un monocultiu del seu topònim. Pràcticament en produeixen sols un tipus especial de la zona, sense pinyols per fer-ne panses. Decidim parar-hi per dinar de pressa. Un plat de pasta feta al moment amb una salsa picant. Veure fer espaguetis a partir de pasta és tota una lliçó d’habilitat culinària. Els xinesos mengen la pasta amb grans xarrupades com a senyal que és bona. El xofer del taxi dina en quatre minuts: amb cada xarrupada s'empassa mig plat. Sembla que té una aspiradora instal·lada a l’estómac. Altres visites interessants que ja comentarem al proper missatge completen l'estada a Turfan. Un taxi ens ha de portar ara a Urumqi, per agafar un tren nocturn fins a Dunhuan. Una fotògraf ens espera a la porta de l’hotel per fer-nos algunes fotos caminant pels carrers de la ciutat. El dia anterior ens van fer dues entrevistes prou interessants per a diaris del país i una periodista va venir sense fotògraf. Avui era allà esperant-nos. Sembla que fa il·lusió i tot veure’t fotografiat a dos diaris escrits en xinès. Una altra nit de tren ens espera. Almenys aquest està molt bé. Estem tan cansats que no tenim ni esma de mirar per la finestra i explicar coses. El nostre veí del davant s’estira sobre el seient. Nosaltres l’imitem com podem. -------------------------- 10an de septembro 2002. 58 tagojn antaŭ la reveno Ĝi situas 150 m submarnivele. Turfan bonŝance aŭ male, estas la plej varma urbo el Ĉinio kaj dumsomere la temperaturo povas atingi eĉ 50 gradojn. Song atentigas nin ke estos varme. Situita meze de la silkvojo ĝi estis ĉefurbo de malgranda regno, kiu starigis grandajn konstruaĵojn, nuntempe multaj plene ruinigitaj. Per buso ni trairas tre bonan aŭtoŝoseon, kiu kiel kutime trapasas dezerton aŭ preskaŭ dezerton. Xinjiang-provinco estas la plej granda el Ĉinio, sed la plej granda parto estas dezerto. Fakte oni povas diri ke la tuta provinco estas sablo, gruzo kaj iaspeca griza ŝtono, escepte de kelkaj oazoj kie situas la ĉefaj urboj. La ĉefurbo Urumqi estas privilegia kun montaro kaj neĝo, Turfan tamen estas simpla oazo kun minimuma vegetaĵaro. Por pritrakti la luon de taksio laŭcele viziti ĉiujn monumentojn Song preferas la ĉinojn han. Li malfidas la ujgurojn, ĉar pri interkonsentita kvanto, poste ili postulas la duoblon, kion ni ankaŭ spertis. Fininte la interkonsenton, ni veturas al la monaejo de Bezeklik, kiu situas en la alnomitaj fajro-montoj, ĉar iliaj deklivoj ŝajnas flamoj. La monaejon formas kelkaj grotoj elfositaj en la monto, 80 m super la rivero. Oni dekoraciis ilin per tre kvalitaj budhaj bildoj . Oni nomas ilin ankaŭ la grotojn de la 6000 budhoj. Nun, post la atakoj de la islamaj integristoj, de la rabado fare de la eŭropaj arkeologoj kaj laste de la troigoj de la kultura revolucio, oni povas nur imagi ĝian iaman belecon. Post vizito de la ruinoj de Gaochang ni iras al la vinbera valo. Izolita inter du ŝtonaj kaj sablaj montoj, la longa valo estas nura vinbera kultivo. Preskaŭ oni kultivas unu solan tipon specialan de tiu areo, sen semoj por fari sekvinberojn. Ĉi tie ni haltas por rapida tagmanĝo. Pasta plado tuj farita kun pika saŭco. La ĉinoj manĝas la paston per fortaj englutoj, kiel pruvo ke ĝi estas bona. La taksista ŝoforo tagmanĝas nur en 4 minutoj, per ŭnu sola engluto li formanĝas la duonon. Ŝajnas ke li havas suĉilon en la stomako. Aliaj interesaj vizitoj, kiujn ni komentos en nia libro, kompletigas nian restadon en Turfan. Taksio devas nin veturigi al Urumqi, ĉar ni devas nokte envagoniĝi al Dunhuan. Fotisto nin atendas ĉe la pordo de la hotelo por foti nin. La antaŭan tagon oni faris al ni du interesajn intervjuojn por enlandaj ĵurnaloj, sed tiam mankis la fotisto. Iom ĝojigas vidi vian foton en du ĉinaj ĵurnaloj. Alia nokta trajnvojaĝo nin atendas. Ni estas tiom lacaj, ke eĉ ne deziras rigardi tra la fenestro nek babili. Nia antaŭa najbaro sterniĝas sur la sidloko kaj ni klopodas lin imiti. |
 | |||
|