|
 |
|
|
|
|
|
|
| |||
|
|
|
|
 |
|
|
4 DE SETEMBRE. A 64 DIES DE L’ARRIBADA Avui sortirem tard: hem d’esperar l'Eugeni, que és un home molt enfeinat. Està jubilat i per arreglar una mica la paga de 12 dòlars mensuals té un parell d’hortets que ha anat fent dins el terreny municipal. Abans de sortir, ha de donar de menjar a les gallines, al gos i a uns galls dindi. Avui sols hem de fer dues gestions: canviar diners i buscar transport per anar al Kazakhstan. És poc, vist des de la perspectiva d’Europa, però molt veient com funciona aquest país on sembla que la no-informació i la desinformació es promouen per fomentar les petites màfies que hi ha a cada mercat. Avui, per canviar legalment uns xecs de viatge, hem hagut de voltar tres o quatre bancs i al final hem estat mitja hora al Banc Nacional de l’Usbequistan, mentre que al mercat negre pots canviar dòlars a qualsevol cantonada. Les estacions de bus i de tren no contesten al telèfon, i si hi vas no hi ha informació, però sí que et vénen taxistes per oferir-te els seus serveis que al final has d’acceptar perquè no hi ha res més. El Kazakhstan és l’únic país de la nostra ruta que el Ministeri d’Afers Estrangers espanyol no recomana de visitar. Diuen que hi ha contraban, integrisme, delinqüència i grans índexs de radioactivitat a causa de les proves nuclears soviètiques al desert. Hi arribem amb taxi i trobem uns controls de frontera de qualitat, amb un personal correcte, atent i treballador, amb màquines per revisar les maletes i sensació que les coses es volen fer bé. Una gran fotografia del president Nasarvàiev somrient, donant-nos la benvinguda, amb cos de camisa i una flor a les mans, acaben de completar el gran nivell de les instal·lacions. A l’arribada ja se’ns enganxa un passador de torn, que per 15 dòlars ens proporcionarà un autobús Mercedes amb aire condicionat fins a Almati. Per travessar les fronteres val la pena agafar un element d’aquests, perquè es preocupen de tot i t’agiliten molt les gestions. Després, quan arribem a l’autobús, per una sèrie de sumes i restes els 30 dòlars s’han convertit en 80. Ho deixem per 45: està content perquè ens ha enganyat i nosaltres ens hem deixat prendre el pèl a canvi de tenir un guia per passar la frontera. Com sempre sol passar, l’autobús sols té de Mercedes l’estrella del frontal enganxada amb una mica de cola d'impacte. L’aire condicionat és l'aire del carrer amb la velocitat del bus: si es para i fa sol, l’aire és calent; si corre i no fa sol, surt fresc. Aire condicionat, ja ho diu la paraula. Des de l’autobús es poden comptar les costelles de les vaques que pasturen al camp: deu ser mala època. Nosaltres hem passat la frontera i de moment no ens falta res. Bé, en Manel té l’intestí fluix, suposem que per una aigua en dubtós estat que hem begut a Taixquent. -------------------- 4an de septembro 2002. 64 tagojn antaŭ la reveno Hodiaŭ ni foriros malfrue ĉar ni devas atendi Eugeny, kiu estas laborplena homo. Estas emerito kaj por iom kompensi la 12-dolara monata pensio, prizorgas du etajn legomĝardenojn en municipa tereno. Antaŭ ol foriri li devas manĝigi la kokinojn, la hundon kaj la meleagrojn. Ni devas ŝanĝi monon kaj serĉi transporton por Kazaĥio. Male ol en Eŭropo, ĉi tie ŝajnas ke oni favoras la neinformadon aŭ la misinformadon laŭcele progresigi la etajn mafiojn, kiujn vi trovas en ĉiuj bazaroj. Por leĝe ŝanĝi vojaĝĉekojn ni devas viziti 3 aŭ 4 bankoj kaj finfine ni sukcesas post duonhoro ĉe la Nacia Banko de Uzbekistano, dum neleĝe vi povas ŝanĝi dolarojn en ĉiuj stratanguloj. La bus-kaj trajn-stacioj ne respondas la telefonon kaj tie estas nenia informo, sed ja la taksiistoj proponas siajn servojn, kion finfine vi devas akcepti, ĉar nenio alia ekzistas. Kazaĥio estas la sola lando en nia itinero, kiun la hispana ministerio pri eksterlandaj aferoj rekomendas ne viziti. Oni diras ke estas kontrabando, integrismo, deliktado, krom altaj niveloj de radiado pro la sovetaj atomprovoj en ĝia dezerto. Ni alvenas tien per taksio kaj trovas kvalitajn landlimajn kontrolojn, laboremajn kaj atentajn funkciulojn, maŝinojn por kontroli la valizojn kaj la senton ke oni celas bonan rezulton. Granda foto de la prezidento Nasarvajev ĉemizvestita kun floro en la manoj kaj kun rideto kiu bonvenigas nin, kompletigas la bonan nivelon de la instalaĵoj. Tuj sin alkroĉiĝas al ni gvidanto kiu per pago de 15 dolaroj disponigos al ni Mercedes-buson kun klimatizita aero ĝis Almaty. Por trapasi landlimojn rekomendindas tiajn kunlaborantojn ĉar ili prizorgas kaj rapidigas ĉiujn demarŝojn. Ĉe la buso, pro neklaraj kalkuloj, la unuaj proponitaj 30 dolaroj fariĝas 80, sed ni konsentas pri 45 kaj tiel li estas kontenta ĉar li trompis nin kaj ni permesas tion por disponi pri gvidanto. Kiel kutime ĉi tie, la buso estas Mercedes nur pro la antaŭa stelo tie algluita, kaj la klimatizita aero estas tiu de la ekstero kaj de la rapideco de la buso. Se ĝi haltas kaj sunas, la aero estas varma, se ĝi rapidas kaj ne sunas, la aero estas malvarmeta. De la buso eblas kalkuli la ripojn de la paŝtantaj bovinoj. Ni trapasis la landlimon kaj ĉio estas en ordo, escepte de Manel kiu laksas, supozeble pro dubiga akvo kiun ni trinkis en Tashkent kaj ne pro timo trapasi la landlimon de Kazaĥio. La unua vido de la ĉi- tieaj necesejoj sen dividaj muroj, nek akvo, nek papero, ne aŭguras bonan tranokton. |
 | |||
|