|
 |
|
|
|
|
|
|
| |||
|
|
|
|
 |
|
|
17 D'AGOST. 2 DIES ABANS DE SORTIR Avui és dia de descans. El que podíem fer, ja ho hem fet. I el que no, ho deixem per a la setmana que ve. Dilluns hem d'anar a buscar els passaports a l’Ambaixada del Kazakhstan i començarem a mirar d'aconseguir un visat 'made in USA'. Avui és el dia per no fer res, per dedicar-lo al 'dolce far niente', com diuen els italians. Avui el dedicarem a visitar la ciutat, a posar les coses a punt, a banyar-nos a la platja. No tots els dies tindrem la possibilitat de banyar-nos a les aigües del canal anglès, que és com els agrada d'anomenar aquí el canal de la Mànega. A la nit hem quedat amb en Nigel per sopar i per parlar una mica. De fet, encara no hem pogut parlar-hi gaire. Els nostres horaris fins ara no han estat compatibles. La platja de Brighton no és platja, és un vora mar amb pedres i sense sorra. L'aigua és freda i gairebé no s'hi banya ningú. La gent pren el sol vestida. No té gaire a veure amb les platges a què estem acostumats. Nosaltres ens hi xopem el peus i caminem una estona per les pedres, sense treure'ns la roba. A les 7 del vespre anem a sopar amb en Nigel a un restaurant vegetarià. En Nigel és més que vegetarià, és vegà, paraula que s’han inventat per designar els que no mengen res que tingui a veure amb animals: ni carn, ni ous, ni llet. Brighton és el bressol del vegetarianisme. Aquí tots els restaurants tenen plats especials i alguns marquen amb una V els que són especialment vegans. Durant el sopar, en Nigel ens explica una mica la història de la ciutat. Ell prové del nord i va venir-hi perquè és la ciutat més alternativa del país. Brighton és la ciutat del vegetarianisme, del moviment gai, dels tattoos i dels pírcings, dels pentinats rasta... és l'alternativa a la conservadora societat anglesa. En Nigel es queixa de la pujada del preu de les cases: 'Quan vaig comprar l’apartament fa tres anys em va costar 60.000 lliures, i ara ja en val 130.000. I tot, per la política de l’ajuntament de fer publicitat que aquí es viu molt bé'. Li preguntem per què parla l’esperanto. Diu que va aprendre'l de manera autodidacta, després de llegir un llibre a la biblioteca. Com quasi tothom. Avui és dissabte a la nit a Brighton i, com tots els dissabtes d’estiu, hi fan focs d’artifici. Les gavines surten aterrades dels seus ajocadors, cridant com boges. Tornem a casa. Demà sortirem per fer la ruta i ja no hi haurà possibilitat de tornar enrere. ---------------- 17an de aŭgusto - 2 tagojn antaŭ la ekiro Hodiaŭ estas ripoztago. Ni faris ĉion eblan, kaj la neeblan ni faros venontsemajne. Venontan lundon ni devas repreni la pasportojn en la kazaia ambasadejo kaj ni ekagos por ricevi la usonan vizon. Jen tago por nenion fari, por farnienti, laŭ la itala esprimo. Hodiaŭ ni vizitos la urbon, ordigos niajn aferojn, banos nin en la plaĝo. Ne ĉiam ni havos la eblecon bani nin en la Angla Kanalo, laŭ ŝatata loka dirmaniero pri la Manika Kanalo. Ni interkonsentis kun Nigel por kune vespermanĝi kaj babili, ĉar ĝis nun preskaŭ ne eblis. Niaj horaroj sufiĉe malkongruis. La plaĝo de Brighton ne estas plaĝo, sed nur marbordo kun ŝtonoj kaj sen sablo, la akvo estas malvarma kaj neniu sin banas. La homoj sunumas vestitaj. Tute ne simile al niaj kutimaj plaĝoj. Ni enakvigas niajn piedojn kaj piediras dum kelka tempo sur la ŝtonoj, tamen vestitaj. Laŭ la proverbo: en Lodono agu londone. Je la 19a h. ni iras kun Nigel por vespermanĝi ĉe vegetarana restoracio. Nigel estas pli ol vegetarano: li estas vegetalisto, inventita vorto por difini tiujn, kiuj manĝas nenion rilate bestojn, nek viandon, nek ovojn, nek lakton, ktp. Brighton estas la lulilo de la vegetaranismo. Ĉi tie ĉiuj restoracioj havas specialajn pladojn kaj kelkaj montras per V, tiujn, kiuj estas vere vegetalistaj. Ni elektas unu tian. Dum la vespermanĝo Nigel klarigas al ni iom pri la loka historio. Li devenas de la nordo, sed translokiĝis ĉi tien, ĉar ĝi estas la plej alternativa urbo de la lando. Brighton estas la urbo de la vegetaranismo, de la geja movado, de la tatuoj kaj trapikoj, de la rasta-kombitaĵoj; ĝi estas la alternativo al la konservativa angla socio. Nigel plendas pro la altiĝo de la domprezoj: "Kiam mi aĉetis la apartamenton antaŭ tri jaroj ĝi kostis 60 000 pundojn kaj nun ĝi valoras 130 000. Kaj tio pro la urbestrara reklamo pri la ĉi tiea bonstato laŭcele altiri pli da homoj." Ni demandas al li, kial li parolas Esperanton. Li respondas, ke li ĝin memlernis post legado de libro en la biblioteko. Hodiaŭ kiel en ĉiuj sabataj vesperoj en Brighton okazas artfajraĵoj. La mevoj foriras terurigitaj el siaj dormejoj, freneze kriantaj. Kelkaj homoj rigardas ĝin kaj aliaj tenantaj bierkruĉon eĉ ne konscias pri tio. Ni revenas hejmen. Joaquim transskribas konversacion enkomputiligitan kaj Manel iom malvarmumita enlitiĝas frue. Ni devas bonfarti, ĉar morgaŭ ni jam survojiĝos kaj ne eblos retroiri. |
 | |||
|